Watervallen van Iguacu

Na een lange reis van totaal 26 uur jeep in, bus in, nog een bus in etc, kwam ik aan in Iguacu. Nee, niet lekker eerst opvrissen in het hotel, maar direct door naar de watervallen van Iguacu. Dit omdat het in de ochtend rustig zou zijn en het in de middag volgepakt met bussen toeristen zou zijn. Dat klopte ook want tegen de tijd dat we weg gingen zag ik heel veel bussen met chinezen en Japanners aanrijden.

Die watervallen zijn eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik ook niet proberen. Maar wat een natuurpracht en kracht zeg, helemaal geweldig! Ik ben blij dat ik dit natuurschoon heb bezocht en in mijn reis erbij gedaan heb. Volgens mij heb ik de hele tijd met een enorme grijns gelopen daar.

Ik heb lekker ruim de tijd genomen om door het natuurpark te wandelen en heb veel prachtige plaatjes mogen schieten. Daarnaast een leuk presentje voor Jesse gekocht m.b.t. deze mooie watervallen.

Uiteindelijk in het hotel aangekomen en nog een goed naar mijn kapotte lijf gekeken die ik heb overgehouden van de Pantanal. Lachen hoor, ik krijg mijn voeten na 3 keer schrobben wel fris ruikend, maar niet schoon. Het zal uiteindelijk wel slijten hoop ik maar. De wonde zijn allemaal lekker aan het genezen en ik heb geen teken meer.

Vlak voor ik de douche in wou strompelen ging de telefoon in de hotelkamer. Ik nam op in de verwachting dat ik de receptie een de lijn zou krijgen, maar.... het was Jesse!!!

Het was heerlijk om weer eens zijn stem te horen en te weten dat alles goed gaat thuis. Soms kan een simpel telefoontje van je partner zo fantastisch zijn en dit was zo een moment.

Na uitgebreid te hebben bijgeklets had ik alle energie terug, nam een frisse douche en ben weer helemaal hersteld van 4 zware nachten afzien. Thanks maatje!!

Morgen ga ik een dagje de watervallen bekijken van de Argentijnse zijde.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vandaag de Iguacu watervallen bezocht van Argentijnse zijde. Was ik al onder de indruk gister, vandaag werd dat nog eens overtroffen.

Als eerste de ´Duivelskeel´ waterval bezocht. Die naam is erg toepasselijk omdayt het bijna rond is en de stoom eruit springt, met een gewelig overdonderende kracht en geluid. Kreedg er gelijk een gratis douche.

Na de verfrissende douche heb ik een soort Efteling-treintje gepakt omdat die mij naar het wandelgedeelte van het nationale park zou brengen. Leuk zo een oud treintje, ik voelde me weer net als 20 jaar geleden 10 jaar oud <kuch>, <kuch>. Bij de laatste halte uitgestapt en een paar uur lang een grote wandeling gemaakt over de diverse paden van het natuurreservaat. Veel mooie panorama´s in mijn gezichtsveld mogen ontvangen; Prachtige plaatjes van super mooie watervallen en prachtige vogels.

Vervolgens ben ik met een bootje het water opgegaan. Helaas kon ik daar geen foto´s van maken omdat de camera al dit water niet aan kan. Want wat bleek; Nadat ze ons hadden gevraagt alle foto- en film appratuur, de schoenen en tassen en al het andere wat we mee hadden, gingen we in een waterval varen. Je leest het goed er in! Iedereen werd van top tot teen kledder nat en alle haarlak, make-up ect. was voor iedereen aan boord in een paar seconden foetsie. Niemand zag er meer fatsoenlijk uit, behalve ik natuurlijk, want mijn wetlook is natuurlijk onweerstaanbaar haha.

De boot ging daarna nog behoorlijk wat rare toeren uithalen, zoals hoog springen, keiharde bochten maken en nog meer vlieg en stuntwerk. Het was fantastisch en super spannend.

Ook heb ik een korte ´safaritrip´ met een open safari busje gemaakt, maar dat stelde niet zo veel voor. De rit duurde slechts 30 minuten en als er al wilde dieren waren in het korte oerwoudstukje, dan waren ze wel gevlucht door de herrie van de safaribus. Ik vond het wel lachen, maar veel andere toeristen voelden zich bekocht. Voor mij was de stampij die menig Amerikaanse toerist maakte al vermakelijk genoeg, wat kunnen sommige mensen zich toch druk maken om nog geen 10 Euro.

Na een korte stop tegen het eind van de middag even een hapje gegeten en nog 1 laatste wandeling gemaakt. Daar liep ik rustig heel alleen te genieten en opeens zag ik nog geen 20 meter van mij vandaan een grote toekan in een boom. Het leek wel of hij op mij zat te wachten en zijn mooiste pose in nam. Direct had ik mijn camera in de aanslag en toen ik hem scherp had kwam er een geluid waar ik niet op zat te wachten; ´Honeyyyyyy a Toekan, come quickly!!´ Het was een vette Engelse dame die voorbij kwam en haar man doordacht haar man attendeerde op het zeldzame plaatje.  Zucht, de toekan was gevlogen en ik had slechts de achterkant van de wegvliegende prachtvogel op gevoelig beeld mogen vastleggen.´Domme koe´ riep ik spontaan en toen zei de dame in bekakt Engels ´excuse me?´, waarop ik doodleuk zei; ´No, you´re not excused, you´re in a naturepark, not in Disneyland, so stop screeming!´  Daarna schoot ik keihard in de lach door mijn opmerking en door hun verbouwereerde gezichten. Eigenlijk had ik op dat moment een foto van hun moeten maken, die was meer waard dan die zwarte vogel met zijn grote snavel..... Verder nog meer mooie watervallen gezien, zoals deze pracht.

Als laatste nog iets lekkers uit Argentina gekocht voor mijn manneke en van een lekker ijsje genoten om vervolgens weer richting Brazilie te rijden. Daar zag ik heel vrolijk een kanariepietje huppelen, geweldig. Deze had kennelijk met de toekan gesproken en poseerde sierlijk voor mijn lens. Leuk dat die hier zo rond vliegen.

Morgen mag ik heel vroeg opstaan; 04.15 uur, omdat ik naar het vliegveld moet voor mijn vlucht naar de Amazones. Nu is dit deel aangepast op mijn reis vlak voor ik ging, omdat het kamp en de survival tour op het laatste moment door het reisbureau aldaar, omdat het kamp overboekingen had. Dat is ook de reden dat ik in de Pantanal een survival nam (zou eerst toeren zijn). Nu weet ik wel dat op het kamp waar ik aankom een internet café is, dus zal ik morgen of overmorgen weer een stukje kunnen schrijven op dit blog.