De Amazone

De afgelopen dagen niets kunnen plaatsen op dit blog omdat het internet niet werkte in de Amazones.

Op dit moment lukt het in dit internet cafe niet om foto´s te uploaden, dus die komen wellicht later vandaag.

Het was geweldig. De natuurschoon is onbeschrijvelijk mooi. Bij aankomst vrij direct een nachtwandeling door de jungle gemaakt en uitleg gekregen of de diverse soorten jungles die de Amazones huisvest. Daar een heuze tarantula gezien, die beestjes zijn best angstaanjagend als je ze zo dichtbij ziet.

De volgende dag een boottocht gemaakt over de Amazone rivier. Tja en hoe omschrijf je prachtige vergezichten? Dat kan je moeilijk, alleen door te zeggen dat het overweldigend was en om nooit te vergeten. We hebben bij een Indiaans gezin gelunched en prachtige roze (!) dolfijnen gezien. Vervolgens catfish gevangen ik ik heb redelijke lelijke monsters aan mijn haak gehad. 

Ook was de gids goed in het lokken van baby crocs =en we hebben er uiteindelijk ook eentje gevangen voor wat mooie kkiekjes en toen weer vlug terug gezet.

Op het terrein van mijn bungalow heb je diverse paden dwars door de jungle die je alleen kan/mag oplopen en heb ze allemaal afgelopen. Prachtige planten, volgels en bloemen/orchideetjes gespot.

Op het park werken 2 Nederlandse studenten die luipaarden bestuderen, wat best vet is. Tevens werkens ze tegelijker tijd als gids. Beiden hadden erg veel boeiende verhalen te vertellen, dus werd de eerste nacht laat naar bed, maar het was het waard; Leuke gasten en een super-sfeertje.

Ook hadden ze een heel apart aapje geaddopteerd, die door een auto was geraakt. Dit aapje is heel bijzonder en komt bijna niet voor, alleen dat deel van de Amazones.

De volgende dag ben ik van het officiele plan afgestapt. Eigenlijk zou ik die dag een korte trip in de jngle maken, maar de wilde verhalen van de avond ervoor hadden mij geinspireerd op iets totaal anders.

Eerst maakten we de geplande jungletocht met twee gidsen, waar we heel veel leerden over de werking van bomen, planten en zelf dieren. Zoals je hand leggen op een mierennest, die mieren op je laten lopen en dan fijn wrijven; Dit helpt tegen malaria muggen!!

Boomvocht als pleisters gebruiken en schors als desinfectie middel. Bladeren tegen hoofdpijn of tegen verkoudeheid of spierpijn en bessen als morning afterpil.

Toen ondernam ik het deel wat niet op het programma stond, terwijl de ene gids met de andere toeristen een route terug gingen lopen, gingen de andere gids en ik verder. We liepen 10 km het oerwoud in!! Vroeger hadden ze daar ook een kamp, maar sinds er luipaarden in het gebied zijn gesignaleerd, zijn er geen toeristen meer geweest en hebben ze de 4 huisjes aldaar afgebroken. Omdat ik dat verhaal gehoord had en die ene gids met wie ik ging er nog wel een aantal keren was geweest, wou ik daar heen. Dat is pas avontuur en spanning! Na wat overredingskracht de avond ervoor was het mij gelukt de gids zo ver te krijgen dat hij mij er naar toe zou nemen en samen daar te overnachten.

Zo gezegt , zo gedaan. We gingen na de lunch met zijn 2e verder de jungle in. 10 kilometer is dan erg zwaar en heftig. Ik had veel doornen in mijn lijf en was oververmoeid van heuvels oplopen en afdenderen, het vallen en opstaan en mijn hart soms in mijn keel te hebben. Onze kleding was letterlijk van top tot teen doorweekt van het zweet, we konden op onze shirts geen droge minimeter meer ontdekken.

Onderweg zag ik bijvoorbeeld een slang die de gids (Ivo) over het hoofd had gezien. Deze was vel gekleurd en zag er freaky uit! Ook veel andere dieren gezien zoals ara´s, neusbeertjes en aapjes.

Bij het voormalig kamp aangekomen begonnen we een frame voor een huisje en een afdakje te bouwen. Daarna vuur maken en onze shirts op stokken boven het vuur hangen om te drogen. Daarna moesten we aan onze maaginhoud zorgen gaan maken, want als het donker zou worden, moesten we niet te ver van het vuur, in het geval er roofdieren in de buurt waren. Terwijl ik met de hand garnalen aan het vangen was, ving Ivo een klein knaagdier. We hadden wat rijst meegenomen, dus de garnalen kookten we mee met de rijst en het vlees van het knaagdier aan een zelf gefabriceerde spit.

We hebben enorm genoten van onze zelf gevangen maaltijd, al duurde het wel enorm lang eer het vlees en de rijst klaar waren. We voelden ons echte bikkels!

Na het eten de resten weggespoeld in het beekje om zo geen dieren te lokken, het vuur nog eens goed aangemaakt en in onze hangmatten geslapen. Ik moet bekennen dat ik beter sliep dan in de Pantanal, ondanks het gevaar van poes-bezoek. Waarschijnlijk komt dat door een combo van betere slaapomstandigeheden (een hangmat ligt lekkereder dan de koude grond) en een beter vertrouwen in de gids. Ik heb zeker twee maal anderhalf uur achter elkaar geslapen, tussen de wat kortere hazeslaapjes door. Dat klinkt als korte slaapjes, maar in de jungle zijn dat lange slaap-etappes.

Iedere keer als ik wakker werd, extra hout op het vuur gegooit en ook Ivo deed dat als hij wakker werd. Ons vuur heeft door middel van een afdakje zelf een regenbui doorstaan.

Tegen de schemeringen van een nieuwe dag (ongeveer 4.30 uur), pakten we onze hangmatten, gedroogde shirts en tassen bijelkaar en doofden het vuur. Klaar om nog eens 10 kilometer heuvel op en af door de woeesternij te banen, terug naar het basiskamp.

In de ochtend uren is het minder heet, dus het tempo lag wat hoger. Absoluut weer slopend en vermoeiend, maar het is best wel gaaf om tot het uiterste van je kunnen te gaan en dat is dan ook absoluut gebeurd. Totaal kapot en doorweekt van zweet kwamen we bij het kamp aan. We stonken echt een uur in de wind en zagen eruit als woesterlingen, maar wel met een super trots gevoel.

Na een goede opfrissessie, schoven we in het restaurant aan tafel voor het ontbijt. Daar vertelden we andere toeristen en gidsen van onze tocht en er was veel aandacht omdat iedereen op het kamp op de hoogte was van de bizarre tocht die we ondernamen. Volgens Ivo waren er weinigen met zoveel lef en doorzettingskracht, dat was wel een super compliment!

Die dag heb ik het verder rustig gehouden. Voornamelijk lekker over het terrein gelopen. Ze hebben een super groot land aangekocht, dus er was genoeg te zien en even gechilled aan een zoetwatermeertje. Ze hebben oa prachtige bloemenpaden gemaakt waar je uren in kan lopen.

Ook zag ik bij terugkomst naar mijn bungalow, opeens twee ara´s zitten. Die schenen vaker het kamp te bezoeken en waren niet zo schuw als eerdere versies die ik gezien had. Ze bleven zelfs braaf zitten toen ik foto?s begon te schieten. Wat een topvogels!!!

In de avond gedineerd en wat gesnookerd met andere toeristen.

Na het inpakken en een stevig ontbijt, hebben ze op het kamp het geadopteerde aapje vrijgelaten, omdat hij nu zelfstandig kan overleven. Maar vlak voor mijn vertrek, kwam Ivo met een ander adoptiekindje op de proppen; Een kleine Boa Constrictor. Het beest was nu al erg bijtgraag en agressief. Maar wel vet cool om er 1 in het echt voor me op tafel te hebben liggen!

Afscheid genomen vahet Amazonat-kamp en onderweg naar de volgende reisbestemming: Manaus