Surival of the Pantanal

De laatste ochtend in Sao Paulo was stressen, we waren ruim op tijd weg gereden, maar in Sao Paulo waren de 2 belangrijkste bruggen die dag afgesloten, aaargh. Uiteindelijk rende Paula en ik door de hallen terwijl de incheck voor de vlucht ging sluiten. Na Paula haar charmes in de strijd wierp en ik heeeeel zielig keek, kon ik alsnog inchecken en wegvliegen.

In Campo Grande aangekomen, stond mijn vervoer al klaar en werd ik direct naar de Pantanal gebracht voor mijn ´Survival of the Pantanal’-trip. De Pantanal is het grootste draslandschap (moerasachtige savanne) van de wereld. Er wordt gezegt dat de Pantanal het dichtste flora en fauna ecosysteem ter wereld heeft.

Vol spanning zat ik 5 uur lang in een open jeep het zand uit mijn gezicht wrijvend in afwachting tot wat er komen zou. Het werd hoofdzakelijk een cocktail met verbazing, genot, pijn, natuurschoon, spanning en afzien. De eerste nacht was nog gewoon met een tentje op een basis in Campo Grande. Er waren een aantal net terug van een lange hike en die hadden natuurlijk veel verhalen. Het werd een lange nacht met veel geklets en drinken. Erg leuk! Ze hebben ook een lief klein wild zwijntje dat je overal achtervolgt.

Ik 'mocht' voor alle nachten een tentje meesjouwen en verder zo weinig mogelijk om de balast laag te houden. Ik kan je vertellen dat de grond erg hard is zonder hangmat of luchtbed. Weinig aan een stuk geslapen, ook door de meest vreemde geluiden, die soms wel er dicht bij mijn tent kwamen. Dichthouden die tent en de behoeftes maar in een leeg waterflesje deponeren dus, want er uit gaan zou erg onverstandig zijn volgens Gabriel, mijn gids.

De eerste en laatste nacht zou ik alleen met hem op pad zijn en het tempo er stevig inhouden. De middelste dag en nacht  kwam er een Grieks koppel bij. Waarvan Gabriel de dame van het koppel Gringo-Princess noemde. Ja, de gids was erg vrolijk die dag (dus niet). Hij klaagde veel.

Onwijs veel afgezien m.b.t. het weinige slapen, de vele wondjes en het vele, vele lopen. Maar dat woog niet op tegen de geweldige natuur en wildlife dat ik tegenkwam. Dit zou je met een gewone wandeling o.i.d. niet vlug spotten.

Ik heb o.a. alligators, kaaimannen, een poema (op afstand gelukkig), veel vogels, apen, herten soorten, neusbeertjes, raccoons, hele grote hamsters (zo groot als een Golden Retriever), allerlij knaagdieren, mierenetende panda beertjes (weet niet hoe die beestjes heten, sorry), gordeldieren, piranja´s, ara´s, toekans, miereneters, wilde koeien etc etc. Te veel om op te noemen.

Daarnaast giga-mooie planten en bomen gezien, bijvoorbeeld paarse- en arasietbomen. Slapen in een tentje met allerlij geluiden in de nacht valt overigens echt niet mee. Voorlal om we dus naast een poel liggen waat alligators chillen. Maar die vallen geen mensen aan zegt de gids.... Vandaag in de verte ook een poema gezien. Het is mij niet gelukt om daar een foto van te maken. Ik wil een grotere lens hebben,... ooit. Wel zijn voetsporen, toch nog iets van bewijs haha

Voor het eten vingen we piranjas, bijtgraag, maar ze vallen jou niet aan als je geen bloed hebt. Wel link om ze twe vangen, want zodra je beet hebt en ze gaat spartelen, komen ook de alligators in actie en proberen jouw maaltijd in te pikken

De prachtige zons-ondergangen in de Pantanal zijn onvergetelijk is gewoonweg geweldig!!!!

Op de laatste dag een stuk gevaren over de Paraguay rivier en jaja, voor het eerst van mijn leven paard gereden. En direct 4 uur lang. Het ging me eigenlijk best goed af en heb geen blaren op mijn billen of rugpijn, zoals siommige vrienden dachten dat ik er aan zou overhouden.

PS- Ik type vrij snel omdat internetten giga-duur is, dus er zullen best wat typefouten tussen zitten, trek het je vooral niet aan, doe ik ook niet, hahaha.