Panama

25 en 26 mei

Weer eens de wekker moeten zetten deze ochtend. Op zich niet echt nodig want ik word elke dag rond 7 uur wakker. M

Na een ontbijt en uitchecken bij Casa Moabi, op weg naar Panama. Om 7uur30 kwam de shuttleservice voor de deur en pikten we hier en daar nog wat anderen op, onder andere de vrouw met wie ik gisteren deels door de jungle had gelopen. Een hilarisch weerzien en we hebben weer veel gelachen.

De riyt duurde tot de grens ongeveer twee uurtjes. Bij de grens werd het pas een apart verhaal. Eerst kom je bij enkele militairen van Costa Rica , die moeten jouw paspoort zien, maar kijken vervolgens niet één keer naar jouw gezicht om te kijken of jij daadwerkelijk de persoon van dat paspoort bent….

Dan moest je naar een heel fout stinkend kantoortje om de immigratie slip die je nog had in te leveren. Dan moet je een hele lange brug over lopen, wel spannend, die vrouw merkte al op dat het net was alsof we naar een strafkamp werden afgevoerd. Daarna weer paspoort laten zien, weet verder lopen, immigratie kantoortje in, formulieren invullen en weer verder lopen, in de snikkende hitte wel te verstaan, dan nog vragen beantwoorden en bewijzen dat je wel in het bezit bent van een ticket terug naar huis(!) Enfin, na al dat gedoe eindelijk de grens over.

Toen nog 2 uur of zo in een busje en vervolgens een uurtje nog met de boot. Kortom, je bent he-le-maal gesloopt als je aankomt haha. En toen was het op de kade net Azië, iedereen roept, trekt aan jou, wil jou bagage afpakken et cetera. Gelukkig wist ik dat mijn hotelletje slechts een kwartiertje lopen was. Vlug ingecheckt, airco aan en even een uurtje helemaal niets, zucht, heerlijk.

Bocas del Toro is één van de populairste toeristische bestemmingen van Panama geworden, maar heeft op de aankomst na, toch zijn ultiem, Caribische sfeertje weten cast te houden. Veel reggae muziek en veel gasten die vanaf de vroege ochtend knettertje stoned zijn. Ook zie je hier veel belegen Amerikaanse vrouwen met botox gezichten (de goedkopere uitvoeringen) die met zijn alleen een behoorlijke bron van inkomsten zijn van de plaatselijke stokerijen en barretjes. Een apart bij elkaar geraapt zooitje.

Helaas was het restaurantje waar ik over gehoord had, die de beste typische Bocas gerechten serveerde gesloten. Maar er waren genoeg andere plaatsen waar je leuk kon eten en drinken. Ik zat midden in de town, wat wel leuk was, schattig dorpsplein waar iedereen rondhangt en de sfeer is relaxt.

Na de 2e dag had ik het eigenlijk ook wel weer gezien. Nu weer op weg gegaan terug naar Casa Moabi in Costa Rica, vroeg vertrokken en de terugweg ging een stuk sneller en soepeler. Die middag weer heerlijk op het strand gezeten. Helaas regent het wel de laatste 4 dagen elke avond, maar ja, liever in de avond, dan overdag.