Honeymoon: Een lekkere verfrissende dag

Deze dag stond ik zelf om 5 uur in de ochtend op om naar de monniken te gaan, Jesse draaide zich nog een keertje om. De monniken lopen elke ochtend vanaf half 6 langs de straten om eten te halen bij de bewoners. Iedereen die wil geven neemt wat eten van huis mee, of koopt een mandje ‘sticky rice’ bij een kraampje. Dan ga je op je knieeën op de stoep zitten, zonder schoenen, op een kleedje met kussen. Zelf kocht ik ook een mandje en ging dus ook op de stoep geknield zitten.

Niet veel later kwamen de monniken, ze lopen achter elkaar in hun felgekleurde gewaden, wat een erg mooi beeld geeft, met de oudste monnik voorop en de jongsten helemaal achteraan. Elke monnik geef je dan een beetje rijst en gelukkig had ik voldoende ingekocht, zo sneu anders voor de laatste jonge monniken. De rest van de rijst plak je dan op een hekwerk voor goed geluk. Die monniken zijn trouwens best wel chaggo chaggo, maar ja, wat wil je, als je elke dag zo vroeg moet opstaan. Het was wel echt een bijzondere gebeurtenis om een keer mee te maken. In Luang Prabang wonen trouwens erg veel monniken, die je overal tegenkomt. Dat doet wel iets met de sfeer.

Nadat alles achter de rug was ben ik weer naar het hotel gegaan en nog even het bed ingedoken, want we zouden pas om 11 uur worden opgehaald, om met een busje naar mooie watervallen en azuur blauwe poelen te gaan.

Als eerste gingen we lunchen vlak bij De Kuang Si watervallen en liepen toen het hele gebied door. De Kuang Si watervallen behoren tot de mooiste watervallen van Azië. Behalve foto’s maken van dit natuurfenomeen kun je hier een duik nemen om af te koelen en even tot rust te komen. De poeltjes die onstaan zijn prachtig lichblauw en stralen een bepaalde rust uit. Ik heb echt zelden zoiets moois gezien.

Na een redelijke wandeling bleek dat je ook naar de top van de hoogste waterval kan klimmen, maar dat is geen wandelpad. Toch besloot deze avonturier in mij het erop te wagen, terwijl oze gids Tjit en Jesse met een verkoelend drankje op mij wachtten.

Het was een heftige, super gladde, stijle en energie vretende klim, maar zeker de moeite waard. Ik kwam onderweg slecht 2 keer andere touristen tegen en dat was helemaal in het begin en het einde. Je gaat kapot met deze klauter partij, maar dan heb je wel wat haha.

Later zijn we gaan zwemmen in 1 van de koele poelen daar, wat heeeerlijk verfrissend was. Ook waren er daar van die kleine visjes die aan je voeten gaan knabbelen. Een heel raar gevoel, maar na een tijdje went het. Dus naast heerlijk zwemmen en in het waterspringen, worden ook nog eens je voeten schoongemaakt, erg practisch allemaal.

Wacht, daar hangt een boom boven het water, met een liaan eraan,...Danny loopt over de boom, twijvel slaat toe (hoogtevrees, hij gaat terug,... nee toch niet, hij pakt de liaan en maakt een plons in het azuurblauwe water, lekker fris...

We hebben daar een tijdje rondgedobberd en toen naar Phu Si Mountain gegaan (klinkt als pussy-mountain), waar je ongeveer 2 maal 400 treden op en af moet lopen om bovenin te komen. Niets voor Jesse natuurlijk, dus die ging alvast een fris biertje pakken aan de kant van de Mekong rivier, terwijl ik en Tjit gingen klimmen, Phoe, tweede fanatieke, energie vretende actie van vandaag, Jesse heeft gelijk, een biertje drinken was misschien zo gek nog niet. Maar uiteindelijk was het wel weer erg de moeite waard. Want boven op de Phu Si Mountain heb je wel een prachtig uitzicht op Luang Prabang.

Daarna voegden we ons weer bij Jesse en kon ik ook ge=nieten van een heerlijk pilsje, met uitzicht op een vissende jongen aan de kant van de Mekong rivier.

In de avond lekker gegeten, we liepen wat te struinen en kwamen toen dit leuke restaurant tegen, met een life band en danseresjes die typisch Laosiaanse muziek maakten en en op dansen. Was erg leuk, alleen hadden we alle twee geen camera meegenomen. Misschien dat we later deze week nog een keer teruggaan, want het sfeertje was leuk, luxe en sfeervol en kostte bijna niets. Dan nemen we natuurlijk wel de camera mee.