Tulum

De ochtend van de 29e dus héél vroeg opgestaan. Omdat je er zo vroeg uit moet, slaap je toch wat onrustig, omdat je toch weer naar een luchthaven moet en zo. Gelukkig stond de (veel te dure) taxi wel netjes op tijd voor de deur en was het ook niet druk op de weg. Na een kwartier was ik er al en omdat ik mezelf al ingecheckt had, verliep de rest ook lekker snel. Binnen een half uur was ik van mij backpack af, was door de security checks en de immigratie heen. Zo snel heb ik het zelden meegemaakt.

De luchthaven is ook verrassend klein voor de hoofdstad van een land. Ze hebben slechts 18 gates. De vlucht verliep ook lekker soepel. Er was een hele klas aan boord met jonger van om en nabij de 18 jaar, waarvan een groot deel nooit gevlogen hadden. Dat was wel heel grappig. Het grootste deel van de groep was laaiend enthousiast en ging uit zijn koekie toen we de lucht in gingen en uiteindelijk gingen landen en een enkeling stond doodsangsten uit. Wel grappig om te zien, want we hebben allemaal ooit onze eerste vlucht gehad, maar zo een hele groep tegelijkertijd is wel grappig om te aanschouwen!

Na aankomst op zoek gegaan naar een bus die mij naar Tulum zou brengen. Dat is in dit soort landen altijd een uitdaging. Als je het eenmaal weet is het natuurlijk makkelijk, maar in dit soort landen word er niets aangegeven en spreekt bijna niemand Engels. Maar na een hoop gedoe uiteindelijk de juiste vertrekplaats gevonden en ne 45 minuten wachten en daarna een rit van ruim 2 uur, kwam ik aan in Tulum.

Ik had natuurlijk voor Cancun of Playa del Carmen kunnen kiezen, maar die had ik beiden al gezien en was er niet heel erg van onder de indruk. Monique, de reisleidster van het eerste deel van mijn reis woont hier vlakbij en zij raadde mij dit aan en ik moet zeggen dat ik direct bij aankomst het erg prettig vond aanvoelen. Mijn hotel is midden in het centrum en vlak bij alle leuke straatjes.

Heb met Monique afgesproken om wat te drinken. Ze liet mij de leukste straatjes van het centrum zien om wat te drinken. Erg gezellig sfeertje hangt hier in het centrum. Niet te veel toeristen, maar wel genoeg om er samen met de plaatselijke bevolking een leuk en gemoedelijk sfeertje te creëren. Ook liet ze mij gelijk iets zien wat Tulum ook bijzonder maakt; Overal zie je prachtige muur schilderingen. Hier een paar voorbeelden;

Daarna mocht ik haar twee kinderen ontmoeten en mocht ik met hun mee pizza eten, wat heel lief , maar ook heel gezellig was.

En toen brak op 30 mei de allerlaatste dag van mijn maand-lange reis aan. In de ochtend werd ik opgehaald door Monique voor een paar mooie laatste momenten in Mexico. Als eerste zijn we lekker gaan ontbijten in één van de populaire tentjes van Tulum. Een heerlijke yoghurt met fruit en huisgemaakte muesli en een goed gemaakte cappuccino, maakten een goede start van de dag.

Daarna reden we in haar autootje naar de Cristal Cenote, vlakbij Tulum. Het is echt kraakhelder en koel water waarin we gezwommen hebben. Voor mensen die niet kunnen zwemmen zijn er kruislings twee touwen gespannen. We hadden twee setje snorkels mee en het is een hele grote schaal waarin je lijkt te zwemmen, omdat de bodem rond is en in het centrum het diepste is. Er zwemmen veel vissen in rond en was het water was heerlijk koel. Wat een bijzondere natuurlijk wonder zijn die cenotes eigenlijk.

Na ruim een uur in het water te zwemmen en snorkelen, hebben wij ons aangekleed en zijn naar de Kaan Luum lagune vertrokken. Wat was het daar prachtig! Heerlijk helder blauw turquoise water om in te zwemmen. Midden in de natuur. Als je wat verder ging als de meeste toeristen, die slechts voor een paar snelle selfies kwamen, dan wordt de bodem wat meer kleiachtig en kan je daarmee de huid insmeren. Schijnt goed te zijn, maar ik vond het alleen maar lachen. We hebben ook daar ruim een uur rondgedobberd en toen was het toch echt tijd om er een einde aan te breien.

We reden met een liftster terug naar Tulum en na een stevige afscheid knuffel van Monique, restte mij nog een lange frisse douche en was het tijd om uit te checken en de bus naar Cancun te pakken. Na een rit van tweeëneenhalf uur kwam ik aan op de luchthaven van Cancun waar mijn thuisreis begon. Ik ben er klaar voor. Het was een mooie reis, maar het nu mooi geweest. Tijd om Jesse in mijn armen te sluiten.

Op de luchthaven werd ik bij de bagageband vergezeld door Samantha. We moeten even wachten voordat de bagage uit mijn vliegtuig gelost werd. Daar is de backpack, samen met Samantha door de deur en daar staat hij dan, met zijn brede glimlach,... mijn kanjer.

Als afsluiter de rouite die ik nam: