Van Manaus de boot in

28 september 2008 - Manaus, Brazilië

Ik ben hier in Manaus om morgenochtend met de boot te vertrekken vanuit de haven hier. Met die boot ga ik naar Alter do Chou, ze noemen dit de Caribian van de Amazones en er komen hier bijna geen westerse toeristen. Ook zijn er nog weinig Brazilanen die dit oord kennen. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn. Het zal zonder twijvel mooier zijn dan Manaus want dit is echt een lelijke omgeving, met mijn hotel kamer daar op aangepast.

Vanavond gaat gids Migael mij het uitgaansleven van Manaus laten zien. In Sao Paulo was uitgaan voornamelijk eten en drinken samen in een soort grand cafe´s, ben benieuwd hoe het hier zal zijn. Nu even de tijd genomen om mijn verhalen op mijn reisblog te zetten en zojuist aan allemaal nog wat foto´s toegevoed. Hoop dat jullie met veel plezier zullen lezen en zien, en zo iets meekrijgen van de sfeer hier.

Ik zou 24 uur met de boot vertrekken vanuit Manaus richting Santarem en dan per auto naar Alter do Chou.

De avond ervoor was ik uitgegaan met een medeqwerker van het Amazone kamp. Hmmm, das wel ff anders, dat stappen in Brazilie.

Iederen gaat met groepjes uit en er is weinig interactie met anderen. Er wordt veel merengue gedanst. Helaas had ik mijn dansschoenen niet in mijn backpack geladen, dus liet ik het meedansen achterwege. Op zich wel leuk, met een live-band en veel blote (en dikke) dames buikjes.

Tegen een uur of 2 ging ik tegug naar de gevangenis, uhmmm ik bedoel hotel (lees vorig verslag).

Nu dus met de boot, nou en ik ging zeker de boot in, hahah. Op de ochtend van de nieuwe dag zou er een chauffeur mij naar de boot brengen. En... hij kwam niet, aargh!! Uiteindelijk zelf een taxi gebeld en contact opgenomen mijn mijn reis-contact om dit door te geven.

Bij de boot aangekomen vroegen ze om mijn ticket, maar omdat de reservering telefonisch was doorgegeven, had ik die niet. De kapitein was echter behoorlijk starrig en zonder ticket, geen boot-trip, 2e aargh!!! Weer diezelfde con tact persoon gebeld en mijn mobiel aan de sympathieke kapitein gegeven. Uiteindelijk kwam hij na een half uur terug, nog steeds babbelend met mijn mobiel. Tele 2 is vast heel blij mij de komende rekening te sturen haha.

Ik mocht gelukkig toch mee, maar de hut met eigen badkamer en toilet kreeg ik niet, maar wel een hut met een bedje.

Vrolijk stond er in de boekingsbevestiging dat het geen luxe was, en daar hadden ze gelijk in. Ik zat echt tussen de locals, maar wel die van het laagste soort. Allemaal Tokkies en Flodders hingen zij naast zij in hangmatten en de hele boot hing er vol mee, van voor naar achter. De sfeer op zo´n boot is best apart, maar ik was wel blij een eigen hokkie te hebben, waar ik me af en toe kon terugtrekken.

Niemand aan boord sprak Engels of had het geduld mij Portugeese gestuntel aan te horen. Uiteindelijk was het tijd voor de warme maltijd. Het was mij al bekend dat het eten was wat de pot schaftte, dus met knikkende knieeen en een schietgebed voor fatsoenlijk eten, kreeg ik voor 5 Reas (= ongeveer 2 Euro) een behoorlijke maaltijd die best te kanen was. Het was de typische maaltijd van spagetti gemixt met rijst en stoofvlees, die best smaakte.

Manaus1Manaus2Manaus3Manaus4Manaus5boot2

 

De toiletten waren echt super goor, en dan bedoel ik echt goor. Zo smerig dat ik de grote behoefte besloot op te houden en de kleine in mijn hut in een leeg waterflesje te deponeren, terwijl ik mij dan iedere ker afvroeg of dit nu de ultieme survivaltrip was, in plaats van de Pantanal of de Amazones. Ik twijfelde hevig.......

Wel kon ik heerlijk van de zon genieten op het bovendek met een ijskoud Skol biertje, kijkend naar het water wat aan de achterkant van de boot sputterend naar buiten werd gespuwd. De omgeving van de Amazonde rivier is daadwerkelijk prachtig en wat is die rivier breed. Danny geniet.

Later tradt de nacht in en voeren we onder een heldere sterrenhemel. Op het bovenmste dek hingen wat dronken mannen half in coma boven hun glazen caiparinha, de rest van de Tokkies en Flodders lagen in hun hangmat in coma. Ik was de enige heldere, wakkere persoon an boord en genoot van het dit gegeven. Ik, de enige import aan boort liep vrolijk heen en weer en genoot wat de slapende mensen en de heldere nacht.

De volgende dag zou ik om 14.00 uur aankomen in de haven van Santarem, totaal had ik dan 24 uur vaarplezier achter de rug. Enthousiant pakte ik mijn bende bijeen en stond te trappelen om van boort te springen zodra de kade onder mijn voeten zou komen.

Netjes attendeerde mij de intussen heel aardige kapitein mij erop dat dit de eerste stop was en er nog twee zouden komen, voor we in Santarem aan zouden komen. 3e aargh!!

Foto’s