10 en 11 mei 2019: Antigua, deel 2

In de ochtend staat de groep vroeg op om de vulkaan Pacaya te beklimmen. Ik zou ook meegaan, maar had de hele nacht wakker gelegen van de maagkrampen en de gevolgen daarvan. Daarnaast is dit ook het minst prettige hotel tot nu toe. De kamers ruiken muf, personeel niet erg aardig en heel erg gehorig.

De ochtend dus maar gebruikt om enkele blogs hiervoor te schrijven en wat foto’s uit te zoeken. Heb vervolgens wat in het romantische stadje rondgewandeld en uiteindelijk rond lunchtijd terug naar het hotel gegaan waar ik langer dan verwacht op de terugkeer van de groep wachtte.

Toen kwam het… de groep kwam slechts voor een deel terug. Eén koppel en de gids mistte ik. Toen ik het gezicht van An zag (de enige Belg uit het groepje), merkte ik dat er iets loos was. Tijdens de terugreis met het busje naar het hotel heeft Maurice, een man van 51 een hartaanval gekregen. Ze hebben het busje direct aan de berm gezet en wonder boven wonder stond er een ambulance aan de overkant van de weg. Hij is met spoed per ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Het werd een kwestie van bijkomen van de schrik en afwachten tot er nieuws kwam. Wij zaten in een soort verdwaasde houding te wachten, toen plotseling zijn vrouw en de gids bij het hotel aankwamen. Helaas met schokkend nieuws; Maurice was bij aankomst in het ziekenhuis al overleden!

Ik heb getwijfeld of ik dit in het blog zou zetten, maar het heeft zoveel uitwerking op alles daarna gehad, dat ik besloten heb dit vervelende voorval wel te melden.

Daarna waren wij allemaal behoorlijk van slag af. Je bent in de ochtend nog met een groep van zeven toeristen en een gids en in de middag is er eentje plots dood.

…..

Daarna was het vooral voor de gids een hoop te regelen en besloten wij als groep niet verder te gaan totdat zijn vrouw, Janine, teug naar huis kon. Wij wilden haar niet in een vreemd land alleen laten met iemand van het consulaat. Dat betekende wel dat we een dag en nacht extra in het hotel zouden blijven en daardoor het programma in Honduras zou vervallen. Dat is natuurlijk zonde, maar we vinden de andere optie, om te vertrekken en haar achter te laten, onmenselijk.

Jullie zullen begrijpen dat we de overige tijd in Antigua weinig leuke dingen hebben gedaan. Hoofdzakelijk de shock afwisselen met praten, zijn vrouw bijstaan, zaken regelen en nog meer met elkaar praten en troosten.